Τα κύματα της μιζέριας να απλωθούν σε όλα μου τα κύτταρα.
Ούτε να απολαύσω θέλω, αυτήν την ώρα. Ακόμη και η αποτύπωση είναι βάσανο. Τίποτα/ είναι/ μετά το μηδέν. Ακόμη και η παρατήρηση του εαυτού μου σε θλίψη είναι βάσανο. Τίποτα. Δε θέλω να ενισχύσω αυτό το συναίσθημα με μια λογικο-εξελισσόμενη παραπομπή στοιχειών παραγωγικών προτάσεων. Δε χωρά στο μυαλό μου καμιά επιθυμία. Ούτε η επιθυμία του διωγμού της δηλητηρίασής μου' ούτε η χαρά της ανακάλυψης ενός εξαίσιοιυ φαινομένου καταβύθισις μιας υποκειμενικής πυρπόλησης.
θέλω να κυλιστώ μες στο βούρκο των διαμαντιών χωρίς σκοπό' να λερωθώ από σκέψεις χωρίς ελπίδες. Δε ζητώ τίποτα αυτή την ώρα, απ' τον εαυτό μου. Ας είμαι λοιπόν ο εαυτός μου, και μόνο αυτός, εδώ και τώρα. 20, 50, 30.
Καθισμένος ένα ολόκληρο απόγευμα
Στην παλιά μπαλωμένη μου πολυθρόνα
Μην περιμένοντας κανέναν να μου χτυπήσει την πόρτα
και κανέναν να με χαϊδέψει
και κανέναν να με μαστιγώσει
και κανέναν να με δεχτεί
και κανέναν να με απορρίψει
Ένιωσα να με πλησιάζει κάτι
που θα μπορούσε να 'ταν η ευτυχία
Τότε σηκώθηκα να σημειώσω αυτές τις λέξεις
Και όλα πήγανε στράφι