Απειροστικό Ευαγέλιο

Στην κορυφή των δέντρων
θα έβαζα την αδιαφορία
Και στο έδαφος
σε αφθονία
θα έβαζα τον φθόνο

Στην ανατολή την αυτοθυσία
και στν δύση την υποκρισια.
Και θα έκαμα τη γη στρογγυλή
Να μην ξέρεις προς τα που είναι η ακινησία
Να μη μπορείς να σιάξεις στον ύπνο σου

Στο μέλλον θα έθαβα την νιότη
και στο παρελθόν την ασχήμια
Αλλά όσα θα μεγαλώνεται
τόσο θα κουράζεσται
Κι όσο μικρότεροι είσαστε
τόσο πιο αβέβαιοι.

Και σας έριξα, μαϊμούδια μου
Πάνω στα πέντε νησιά
και στις 80 ηπείρους
.Με κομποσκίνια
300 εκατομμυρίων ετών
στο γλέντι μου βραχιολάκια

Και, μα την εφυΐα μου, κυρήξατε πόλεμο.
Ω! τι ωραία που είναι
πηθηκάκια μου
Να σας βλέπω έτσι
φυλακισμένους στην ελευθερία σας,
στην παναθρώπινή σας αλεργία.

Να κοπανάτα, χα χα χα
τα κεφάλια σας να κάμετε κρότο
Ταραχή
πόλεμο
κι αναβρασμό

Να εκλέγεσται, ω μα τη χάρη μου
και να σκάτε τις βρωμιάρικες αρτηρίες σας
από την πιεση του αγώνα
Και μετά, χι χι
Ω, χα χα
να χωρίζεστε. Με ίδιες αναπνοές, ίδιες κωλοτρυπίδες, ίδια μάτια
να εγληματίζεται στα πάντα που μάθατε
Χα χα χα
και στη λογική
ω ναι, αυτό θα είναι το υπέρτατο
στη λογική σας, το μόνο σας καλό
να θάβεται τα πάντα στη λογική σας

Captured Keywords

απειροστικός, πομπωδες αντιγραφο, ισχυρος ξενιστης, να μπορεις, στις, πρόσεξα, ομελέτα, bioμηχανικό τοπίο, δε καταλαβαίνω, είναι που, βαθιά, κύλινδρο, παθαίνω καρκίνο, πεθαίνει, τούτ, με ρώτησε, τς απάντσα, θέσας, μια γρηγοράδα, θέληση, τώρα, τωρα, αστο, μου πέρασε, τελεια, σ αγαπώ, μου λείπεις, κι όλο, άραγε, και μετα, η θλίψη, αγωνιστή, άτιτλο #1, η χαλιράσι, από ανεμώλια, ας λήξουν, v=3lrhrkxqms, aς λήξουν, οι στεριανοί, την ψυχή, που χαμουρεύονται, οι εργατοπατέρες, η λίλια, οι αγανακτισμένοι, v=lov4oat2ttk, μάθημα 1ο, μάθημα 2ο, απορίες, τίποτα, κουλέ καφέ, είμαι χάλια, σηκώνομαι, μόνο εγώ, τον παρατήρησα, eftasa, εκεί, ούρλιαξα, από λαγνεία, με ζήλεψε, κατσούφιασε, παλαιότερες αναρτήσεις, αρχική σελίδα, λινκσ, lullaby, blogspot, ανεμώλια, ανγνώστες, λίστα, μάϊος, απρίλιος

Αναδημοσίευση από Lullaby

Μοναξια_Χωρις_Συμβιβασμους

κυττα πως πηγαινοερχομαι 

απ αυτο που ειμαι

σ αυτο που θενα θελα να ειμαι

πομπωδες αντιγραφο

των καλων οικογενειαρχων

και των χαζων προϊσταμενων μας

κυττα πως πηγαινοερχομαι

απο σιωπηλες αποθθαρρυνσεις

σε βαρετα γλωσσοκοπανηματα

ισχυρος ξενιστης 

σε εγωισμο και ενοχες

που αθορυβα μετασχηματιζονται

να μπορεις να εχεις γνωμη

να μπορεις

να μπορεις να συγκλονιζεσαι

Εγώ κι ο κόσμος

Ο κόσμος ομορφαίνει
κι εγώ γερνάω.
Είναι στιγμές που θα πω.





Ο κόσμος ομορφαίνει
κι εγώ γερνάω.
Ίσως θα μεγαλώσω κάποτε
και θα πάψω να λέω τέτοια πράματα.

Πρόσεξα

Σηκώθηκα από τη καρέκλα, περπάτησα 3 μέτρα, μέσα στο σπίτι και κάθησα στη χέστρα. Καθώς το κεφάλι στάθηκε στη θέση ανάπαυσης, πρόσεξα να αναβοσβήενι η όρασή μου. Το τέμπο του αναβοσβήματος συνχρονιζόταν με τους χτύπους της καρδιάς μου, πρόσεξα. Περπατώντας 3 μέτρα είχα τέτοιους σφιγμούς?
Κάποτε οι άνθρωποι, όχι όλη τους αλλά κάποιες μορφές τους, κατέληγαν να ζουν σα πρεζάκηδες μέχρι που έπαυαν να ζούνε γιατί ήτανε πρεζάκιδες. Σήμερα, η πρέζα έχει εξελιχθεί, υπάρχει στη καθημερινότητα της ζωής και προστατελυει την παραγωγηκλη διαδικασία. Δημιουργεί σάπια σώματα με καμιά ανάγκη κίνησεων αυτοσχεδιασμού, ανθεκτικά στην επαναληψημότητα των προτύπων. Διεγείρει τα ένστικτα της ξερίζωσης του άλλου και δημιουργεί καρκινώματα στο σώμα και στη ψυχή. Η νέα πρέζα κυκλοφορεί και προσφέρεται δωρεάν αρκεί να κάνεις έναν λογαριασμό πατώντας στο επόμενο λινκ.

Ομελέτα

Κατ' απ' το δρόμο της πλατείας
ζουν οι αλήτες του ντουνιά.
Ο κόσμος γέλαγε μαζί τους
μ' αυτοί δε βγάζανε μιλιά.

Στο πάνω μέρος της πλατείας
πήγαν δυο τύποι με σκουφιά
Βγάλαν λεπίδες και πήραν να σφάζουν
Καθάρισε λέει η γειτονιά

Γέμισε αίματα μα πες μου
πως γίναν τάχα όλα αυτά
Θρηνείς γελείε για τη βία
μα 'κείνη βγήκε απ' τ' αυγά

Το' χες το φίδι, το κοιτούσες
του χάιδευες και τα αυτιά
Τωρά γενάει στις πλατείες
αυτό που του' μαθές καλά

Μέσα στην άχαρη ζωή σου
κρύβεις τη βία μα κοιτάς
πως κάποια μέρα θα τη δώσεις
σε δυο τύπους με σκουφιά