Τετάρτη 30 Απριλίου 2014

Πρόσεξα

Σηκώθηκα από τη καρέκλα, περπάτησα 3 μέτρα, μέσα στο σπίτι και κάθησα στη χέστρα. Καθώς το κεφάλι στάθηκε στη θέση ανάπαυσης, πρόσεξα να αναβοσβήενι η όρασή μου. Το τέμπο του αναβοσβήματος συνχρονιζόταν με τους χτύπους της καρδιάς μου, πρόσεξα. Περπατώντας 3 μέτρα είχα τέτοιους σφιγμούς?
Κάποτε οι άνθρωποι, όχι όλη τους αλλά κάποιες μορφές τους, κατέληγαν να ζουν σα πρεζάκηδες μέχρι που έπαυαν να ζούνε γιατί ήτανε πρεζάκιδες. Σήμερα, η πρέζα έχει εξελιχθεί, υπάρχει στη καθημερινότητα της ζωής και προστατελυει την παραγωγηκλη διαδικασία. Δημιουργεί σάπια σώματα με καμιά ανάγκη κίνησεων αυτοσχεδιασμού, ανθεκτικά στην επαναληψημότητα των προτύπων. Διεγείρει τα ένστικτα της ξερίζωσης του άλλου και δημιουργεί καρκινώματα στο σώμα και στη ψυχή. Η νέα πρέζα κυκλοφορεί και προσφέρεται δωρεάν αρκεί να κάνεις έναν λογαριασμό πατώντας στο επόμενο λινκ.