Ομελέτα

Κατ' απ' το δρόμο της πλατείας
ζουν οι αλήτες του ντουνιά.
Ο κόσμος γέλαγε μαζί τους
μ' αυτοί δε βγάζανε μιλιά.

Στο πάνω μέρος της πλατείας
πήγαν δυο τύποι με σκουφιά
Βγάλαν λεπίδες και πήραν να σφάζουν
Καθάρισε λέει η γειτονιά

Γέμισε αίματα μα πες μου
πως γίναν τάχα όλα αυτά
Θρηνείς γελείε για τη βία
μα 'κείνη βγήκε απ' τ' αυγά

Το' χες το φίδι, το κοιτούσες
του χάιδευες και τα αυτιά
Τωρά γενάει στις πλατείες
αυτό που του' μαθές καλά

Μέσα στην άχαρη ζωή σου
κρύβεις τη βία μα κοιτάς
πως κάποια μέρα θα τη δώσεις
σε δυο τύπους με σκουφιά