bioμηχανικό τοπίο..λαμαρίνες, σκουριασμένα παράθυρα, μπετόν σε τρίμματα...εργοστάσιο παραμελημένο από την καπιταλιστική παραγωγή πλούτου..τα τέκνα του ντε μπορ, του ντελέζ και της μπατλερ συνωστίζονται στα ντουβάρια, στις σκάλες και στις εξωτερικές ανοιχτοσιες..μπαφακιδες, πρεζάκηδες και βρωμερά χνώτα αλκοχωλικών γεμίζουν τα κενά της περιδιαβένουσας εναλακτικότητας..όλο το συνονθύλευμα του λούμπεν στα παράθυρα της αστικής παρακμής..τρύπια κεφάλια και λάγνα μάτια..σώματα συσπώνται στο ρυθμό μιας πολυπρισματικής μουσικής..-τι τριπάκι έχεις πάρει εσύ?-πρώτο πράμα, κατευθείαν απ' το υποσυνείδητο σου λέω δικέ μου..
ένα εργοστάσιο που σκότωνε προλετάριους τώρα στεγάζει τα παιδιά τους..εκεί από' που ξέφυγαν οι μανάδες και οι πετράδες, επιστρέφουν τα τέκνα, τα έρμαια μιας ομαδικής ψυχοθεραπείας
ένα εργοστάσιο που σκότωνε προλετάριους τώρα στεγάζει τα παιδιά τους..εκεί από' που ξέφυγαν οι μανάδες και οι πετράδες, επιστρέφουν τα τέκνα, τα έρμαια μιας ομαδικής ψυχοθεραπείας